Emma, een vastberaden student

Emma is 23, woont in Charleroi en studeert meertalige communicatie aan de UCLouvain. Toen ze tien jaar was, ging ze voor de eerste keer op kamp met de Brailleliga.

“Ik hou van zingen, dansen, uitgaan en nieuwe talen leren,” zegt Emma met een glimlach. “Ik ben al sinds mijn kindertijd slechtziend. Ik heb een ernstige, niet-operabele bijziendheid en ben ook astigmatisch. Ik draag een bril, maar dat helpt maar beperkt. Van ver zie ik sowieso niets met of zonder bril, beeld het je maar in!” (lacht). Emma verplaatst zich met een witte stok: “Die helpt me vooral op onbekende plaatsen of als ik alleen op pad ben.”

Vakantiekampen vol ontdekkingen

In 2012 ging Emma voor het eerst mee naar zee met de Brailleliga. Ze speelde op het strand, bezocht een brandweerkazerne, een waterpark en woonde een indrukwekkende roofvogelshow bij. “Het was echt een geweldige ervaring. Ik maakte er vrienden en luisterde vol bewondering naar hun verhalen die me enorm raakten. Ik was een erg vrolijk en enthousiast kind.”

In 2023 nam ze ook deel aan het stedelijke kamp in Oostende. “Die week deed me ontzettend veel deugd. De animatoren waren top en de groep was superleuk. Jammer genoeg zijn er geen kampen meer voor als je ouder bent dan 21 jaar, dat vind ik heel spijtig.” Tijdens dat kamp stond er van alles op het programma: kiten, een uitstap naar Gent en een bezoek aan Oostende. “Ik heb er echt van genoten! En omdat ik talen studeerde, kon ik meteen mijn Nederlands oefenen. Ik leerde ook toffe mensen kennen met wie ik nog altijd contact heb.”

Emma raadt andere blinde of slechtziende jongeren zeker aan om mee te gaan op kamp: “Ik weet dat sommigen twijfelen, maar echt: ga ervoor! Je wordt er niet beoordeeld, je hebt plezier, en je ontmoet mensen die precies weten wat jij doormaakt en die je dus ook écht begrijpen.”

Een sterk netwerk maakt het verschil

Emma vertelt verder: “Onze handicap definieert ons niet. Als je een droom hebt, doe er dan alles aan om die waar te maken. Natuurlijk zullen er moeilijkheden zijn, maar je kunt ze overwinnen en dat maakt je des te trotser, omdat je weet wat je ervoor hebt moeten doen.”

“Een paar jaar geleden had ik nooit durven denken dat ik dit allemaal zou bereiken. Ik ben nu gediplomeerd leerkracht Nederlands/Engels voor het secundair onderwijs, volg een masteropleiding, heb een animatorcursus afgerond én mijn Europees EHBO-brevet gehaald. Daar ben ik echt trots op!”

Emma is vastberaden, maar ook realistisch: “Ik ben door veel fases gegaan, maar ik ben mijn doelen nooit kwijtgeraakt. En ik ben niet bang geweest om buiten de lijntjes te kleuren, ondanks mijn handicap.” Tijdens haar Erasmuservaring in Nederland leerde Emma nog meer: “Je mag geen angst hebben, en ook niet twijfelen aan jezelf. Ik heb heel wat meegemaakt, maar ik vergeet nooit wie er voor me was. Mijn familie, mijn vrienden, en de professionals die me écht hebben gesteund. Een warm netwerk kan een wereld van verschil maken.”

Ook de Brailleliga speelde een belangrijke rol bij haar start aan 
de universiteit. “Samen met een therapeut bezocht ik de campus zodat ik me kon oriënteren. Zij zorgde er ook voor dat er antislipstroken werden aangebracht op de trappen.” Emma droomt ervan om later te werken bij de Europese Commissie.