Naar het werk gaan, een hele opgave!
Volgens onze enquête verplaatsen meer dan 8 op de 10 blinde en slechtziende personen zich bijna dagelijks. Vooral de 15-54 jarigen, naar school of naar het werk. Het relaas van een dag van een blinde dertiger: van de metro, naar het werk, tot thuis.
Moez is blind sinds 2016. Hij woont, studeert en werkt in Brussel. Hij voltooit zijn master in milieu- en vastgoedrecht en werkt sinds twee jaar als jurist bij Leefmilieu Brussel. Daarnaast volgt Moez ook een informaticacursus bij de Brailleliga en doet hij aan krachttraining. Hij verplaatst zich dus vaak, en vindt dat ook zeer belangrijk. Net zoals 73,2 % van de respondenten uit onze enquête maakt Moez gebruik van het openbaar vervoer en net zoals 3 op 4 gebruikt hij Google Maps op zijn smartphone.
Moez studeerde geneeskunde toen hij op 23-jarige leeftijd plotseling zijn gezichtsvermogen verloor. Dat betekende niet dat zijn wereld stil bleef staan. Hij leerde onmiddellijk een witte stok gebruiken en stapte over van geneeskunde naar rechten. Moez verplaatst zich elke dag door Brussel, maar hij gaat ook vaak naar Parijs en Tunesië, zijn land van herkomst. “Daar is de witte stok zeldzaam. Er zijn bovendien geen podotactiele tegels en lijnen, geen rateltikkers aan de verkeerslichten, soms zelfs geen voetpad. Je moet heel voorzichtig zijn. Maar er staat altijd wel iemand klaar om te helpen, wat in Brussel minder vaak gebeurt.”
Moeilijk om te verhuizen
Moez woont in het centrum van Brussel. Zijn huurcontract loopt af en hij moet zijn flat verlaten. Behalve de moeilijkheid om een nieuwe woonst te vinden, heeft de jonge advocaat nog een andere beperking: in dezelfde buurt blijven die hij uit zijn hoofd kent en waar iedereen hem kent. Een zekerheid van onschatbare waarde. In een andere buurt gaan wonen, betekent dat hij zijn sociaal netwerk terug moet opbouwen en alle routes opnieuw uit het hoofd moet leren.
Moez werkt soms van thuis, op andere dagen brengen pendelbussen hem van het station Brussel-Noord naar zijn kantoor. Een dienst die aan alle werknemers wordt aangeboden. Hoewel hij eerst terughoudend was, durft Moez nu om hulp te vragen. “Voornamelijk om te weten wanneer de metro zal aankomen. In Parijs wordt dat aangekondigd door de luidsprekers op het perron, maar in Brussel niet. Mensen vragen me vaak waarom ik niet begeleid word door mijn ouders. Maar ik ben 30 jaar oud! Bij die redenering kan ik met mijn hoofd niet bij.”
Wat zegt de wet?
In België moeten werkgevers zorgen voor ‘redelijke aanpassingen’ voor medewerkers met een handicap, het gaat hier voornamelijk om aanpassingen aan de werkpost. Er is geen verplichting voor het woon-werkverkeer. Bepaalde belastingvoordelen (verlaagd BTW-tarief, terugbetaling van verkeersbelasting) kunnen door de Federale Overheidsdienst Financiën worden toegekend aan een persoon met een handicap bij de aankoop van een voertuig. Meer info vind je hier terug. In Vlaanderen kunnen personen met een handicap voor hun verplaatsingskosten naar het werk een tegemoetkoming aanvragen bij de Vlaamse Dienst voor Arbeidsbemiddeling (VDAB). Er bestaat een tegemoetkoming voor een begeleider bij openbaar vervoer, voor de wagen en voor de taxi of aangepast vervoer. Alle informatie vind je hier terug.
