Retinitis pigmentosa

De problemen die de zieke ondervindt, verschillen volgens de soort aantasting van zijn of haar gezichtsveld. Bij verlies van het centrale zicht kan men zich nog oriënteren en verplaatsen, maar worden lezen, naaien, handwerk, gezichten herkennen enz. moeilijker.

Bij een aantasting van het perifere gezichtsveld lukt lezen nog wel, maar is de mobiliteit sterk aangetast doordat men de hindernissen niet ziet of ze pas ziet op het laatste moment, wanneer ze plots wel opduiken in het vernauwde gezichtsveld. 

De ziekte

Retinitis pigmentosa is een erfelijk bepaalde, degeneratieve ziekte die de beide ogen aantast. Het progressieve en geleidelijke gezichtsverlies evolueert meestal naar blindheid. De vernauwing van het gezichtsveld die met deze ziekte gepaard gaat, kan verschillende vormen aannemen: soms begint de ziekte aan de rand van het netvlies, soms met geïsoleerde vlekjes die, naarmate ze groter worden, bij elkaar aansluiten, wat leidt tot het zogenaamde tunnelzicht.

Het netvlies bestaat uit kegeltjes en staafjes. De staafjes zorgen ervoor dat we licht en donker kunnen onderscheiden en bepalen tevens de reikwijdte van het gezichtsveld, terwijl de kegeltjes zorgen voor scherp zicht en kleurwaarneming. Retinitis pigmentosa tast de kegeltjes en staafjes geleidelijk aan. Er vormen zich kleine pigmentophopingen in het netvlies en scotomen (blinde vlekken) in het gezichtsveld. Het samensmelten van die perifere scotomen verklaart het zogenaamde tunnelzicht.

De symptomen

• Moeilijke aanpassing aan duisternis en nachtzicht.
• Vernauwing van het gezichtsveld.
• Verstoorde kleurwaarneming.

De behandeling

Er bestaat momenteel geen behandeling voor retinitis pigmentosa. Enkele voorzorgsmaatregelen kunnen de evolutie van de ziekte wel vertragen.

Voorzorgsmaatregelen om de evolutie van de ziekte te vertragen

• Aangepaste beschermende en filtrerende brillenglazen dragen.
• De ogen beschermen tegen de zon door een zonnebril te dragen.